Atlanta PBF

"Mamoru, nie mierz do gości." - zaśmiała się dziewczyna i przytuliła do kota. Podrapała go czule za uchem, a on wydał głośny pomruk i polizał ją po policzku. Był duży, kiedy stała sięgał jej prawie do pasa. Motoko i kot równocześnie zeskoczyli z maski samochodu. Motoko będąc jeszcze na czworaka spojrzała drapieżnie na mężczyznę i uśmiechnęła się. Mamoru jeszcze jej takiej nie widział. Spojrzała na koto i wymruczała  "Prowadź." i ruszyła szybko za zwierzakiem.

Kocisko pokierowało Motoko dość daleko na północ. Mamoru nie miał innego wyjścia jak wsiąść w samochód i pojechać za nimi. Po jakichś 40 minutach dość intensywnego marszu Motoko, wszyscy znaleźli się przy małym obozowisku gdzie obok drugiego praktycznie identycznego kota siedziała mała dziewczynka. Była bardzo blada, jej włosy były praktycznie białe, a oczy wściekle niebieskie. Miała niecałe 160 cm wzrostu i była równie zwinna co Motoko.  Kiedy zobaczyła Motoko krzyknęła "Piątka!" i rzuciła jej się na szyję. Dziewczynka miała może 14-15 lat i była zaprzeczeniem wszystkiego co Mamoru do tej pory widział. Mały albinos samotnie na pustyni, w dodatku z dwoma wielkimi kotami. Kiedy Dziewczęta siedziały razem drugi kot zniecierpliwiony podszedł do Motoko i zaczął domagać się uwagi. Kobieta pogłaskała go po pyszczku i znowu wymruczała wręcz "Witaj Marudo. Jak się masz?" Małe Białe Coś wyjrzało zza ramienia Motoko i popatrzyło na Mamoru "O masz Scotta!" - zaśmiała się. Motoko wstała i złapała dziewczynkę za rękę "Sam, chcę Ci kogoś przedstawić. Mamoru to sam. Sam, Mamoru." Dziewczyna uśmiechnęła się promiennie po czym wyciągnęła rękę w geście powitania, syknęła i szybko ją cofnęła.  Kot za nią prychnął i otarł się oj ej jedną nogę. Natychmiast pojawił się drugi, który otarł się o nogę Motoko "A to są Maruda i Zgrywus." powiedziała Motoko wskazując zwierzęta i rzucając zaniepokojone spojrzenia na dziewczynę. Ta zauważając jej spojrzenie rzucił tylko "To nic takiego. Wypadek przy pracy."

Obóz dziewczyny był całkiem zmyślnie rozstawiony, Mamoru ocenił to już na początku wprawnym okiem. Ktoś ją musiał tego nauczyć. Od razu zauważył miejsce gdzie mógłby zaaranżować dodatkowe miejsce na postój dla siebie i Motoko.

- "Powinniśmy być tu bezpieczni. W pobliżu nie ma nikogo, kto by mógł nas zaatakować. Zgrywus wyczuł Twój zapach, dlatego do Ciebie pobiegł. Co Ty tutaj w ogóle robisz? Kiedy się ostatnio widziałyśmy walczyłaś o to, żeby wyjść..." - Sam urwała w pół zdania...
- "Kiedy ja ostatnio widziałam Ciebie wróciłaś po spaleniu jednego z biokomputerów i zniszczeniu wszystkich danych. Inżynier nie był zadowolony. Jak udało Ci się..."
- "Wyjść? Był zachwycony symbiozą między mną a maluchami." - wskazała koty - "To zabawne, w końcu sam to tak zaprojektował. Zgodził się tym razem świadomie wypuścić w świat. Nawet angielski umiem." - zaśmiała się delikatnie - "W co Ty się wplątałaś Five*? Co on ma z tym wszystkim wspólnego? Przecież jego rodzaj łapie nas i przekazuje dalej. Traktuje jak cenny towar, który można zbadać i wykorzystać to co akurat się mu przyda..." - po tych słowach zapanowała cisza. Koty lekko się najeżyły i przyjęły pozycje gotowe do ataku, czy właściwie obrony kobiet. Motoko podniosła się bardzo powoli i podeszła do Mamoru. Uśmiechnęła się do dziewczynki i powiedziała "To skomplikowane, Sam." i pocałowała Mamoru bardzo namiętnie. Dziewczynka tylko zagwizdała ze zdziwienia, a koty odrobinę się rozluźniły.


* Wcześniej nazwała ja Piątką, teraz Five; łatwiej pisać mi Five, więc od tej pory tej formy będę używać;

Ostatnio edytowany przez Linka (2011-10-25 23:58:46)

Panie usiadły sobie spokojnie i zaczęły się śmiać. Właściwie nie rozmawiały, a głaskały Koty i cieszyły się ze spotkania. W pewnym momencie jeden z Kotów ustał przed nią patrząc w oczy i polizał w noc. Kotka lekko zmarszczyła nosek i dmuchnęła zwierzakowi w jego. Kot położył uczy po sobie, a głowę złożył na jej kolanach. Kiedy Motoko nie wytrzymała, przytrzymała małą i obejrzała co jej jest. Okazało się że mały wypadek przy pracy nie był wcale taki  mały, ponieważ całe ramię i bark dziewczyny pokryte było drobnymi ranami i poważnymi poparzeniami. Motoko pokiwała tylko głową "Co znowu wysadzałaś?" Dziewczynka skrzywiła się i nic nie odpowiedziała. Puściła tylko oczko do Mamoru.

Motoko nie pozwoliła Mamoru długo siedzieć w aucie. Wyciągnęła go sprzed monitora. Jej oczy lśniły ze śmiechu. Widać było, że panie dogadują się bez słów. Szybko przyrządziły jakieś pożywienie. Okazało się, że koty bardzo dobrze polują, bo posiłek składał się ze świerzo upieczonego mięsa jakiegoś bliżej nieokreślonego zwierzęcia. Smakowało świetnie, co zdecydowanie zaskoczyło Mamoru. Kolejnym zaskoczeniem było kiedy jeden z kotów zaczął obwąchiwać Mamoru. Zachowywał się jakby rozumiał co się woku niego dzieje i robił to bardzo powoli. Jakby sprawdzał z czym ma do czynienia. Kiedy skończył zamruczał i podszedł do Motoko, która uśmiechnęła się i szepnęła mu coś do ucha. W końcu spojrzała na Mamoru, wzięła głęboki oddech  i zaczęła mówić "Sam jest... Cóż... osobą, która... Chodzi o to, że urodziłyśmy się mniej więcej w jednym czasie. Obu na Inżynier wplótł w kod genetyczny trochę DNA kota. Ale to już chyba zdążyłeś zauważyć? Mamy podobny zestaw umiejętności, chociaż ja jestem bardziej lekażem ona chemikiem. Robi naprawdę świetne materiały wybuchowe i jest niezastąpiona jeśli chcesz się czegoś głośno i skutecznie pozbyć." - uśmiechnęła się do małej, która trzymała głowę na jej ramieniu - "Sam została wypuszczona w świat kompletnie nie wiedząc kim jest. Mały albinos w dzisiejszym świecie. Jej wysoka inteligencja i wrodzony urok osobisty sprawił, że ludzie po prostu jej pomagali. Nie znała nawet dobrze angielskiego. Porozumiewała się śmiesznymi cytatami ze starych filmów. A Koty... Cóż, Inżynier chciał coś sprawdził, więc aktywował 'Projekt Alice' kiedy ponownie ja złapał. Jesteśmy czymś co mógłbyś nazwać sądami. Zbieramy dla niego informacje o tym jak wygląda świat, jak się zmienia. Korzysta z naszej pamięci. Z doświadczeń. Między innymi. Chce poznać ludzi i Molocha. Nie wiem czemu. On chyba po prostu lubi dużo wiedzieć. Mawiają, że wiedza to potęga, prawda? Masz jakieś pytania?" zakończyła opowieść.

Nie wiem co mogłoby Cię zainteresować. Hmmm... Chociaż to, że Sam jest połączona z Kociakami jest chyba dość istotna kwestia...

"Mnie interesuje kim TY jesteś?" - zza pleców Mamoru odezwał się męski głos. Kiedy się odwrócił zobaczył stojącego za nim i opierającego się niedbale o skałę Indianina. Miał nagą klatkę piersiową, długie czarne włosy i ciemne oczy. Widać było, że mężczyzna był silny. Jego muskulatura nie pozostawiała nic do życzenia. Patrzył na zebranych surowym spojrzeniem. Obok niego siedział olbrzymich rozmiarów wilk. Mężczyźnie sięgał prawie do pasa, co było naprawdę osiągnięcie, ponieważ był on wzrostu Mamoru. Może nawet był ciut wyższy. Wilk zawarczał cicho, ale nie poruszył się z miejsca. Przez chwilę w dłoni nieznajomego mignął nów. Motoko podniosła się bardzo ostrożnie i popatrzyła na przybysza.

Mężczyzna nawet nie drgnął. Patrzył tak chłodnym spojrzeniem, że inna osoba na miejscu Mamoru cofnęła by się o kilka kroków w tył. "Jesteś na moim terytorium, więc to Ty powiedz mi co tu robisz."Mamoru już miał odpowiedzieć jakąś kąśliwą uwagą kiedy Sam podeszła do wilka i wtuliła głowę w jego sierść na szyli i przytuliła się do niego. Wilk od razu się rozluźnił, Koty natomiast się nastroszyły. Mężczyzna wywrócił oczami i zwrócił się do niej: "Prosiłem Cię, żebyś tego nie robiła... Kim są Ci ludzie? Dziewczyna odkleiła twarz od zwierzęcia i odpowiedziała: "To... Moja siostra i ... Mamoru. - odpowiedziała szczerze.